تاریخچه گیتار

گیتار سازی است که امروزه علاقه مندان بسیاری را به خود اختصاص داده و از محبوبیت خاصی به ویژه در بین جوانان برخوردار است،وکمتر کسی است که با این ساز خوش صدا که براستی آرامش بخش روح آدمی است آشنایی نداشته باشد.
اما شاید جالب باشد بدانیم که ساختن ونواختن گیتار از چه زمانی آغاز شده و قبلا به چه شکل بوده و با تلاش چه کسانی بوده که گیتار امروزه به این شکل و با بهترین متدهای آموزشی در اختیار ما قرار میگیرد.
سازی که امروزه آنرا گیتار کلایسک مینامیم در اصل تاریخچه آن به هزاران سال قبل برمیگردد!
پارسها،آسوریها،عبریها وبرخی اقوام کهن دیگر انواع مختلفی از سازهای سیمی زخمه ای در اختیار داشته اند تا اینکه در سال 711 با حمله مورها به اسپانیا سازی که ربک(Rebec) نام داشت به این سرزمین آورده شد.
دراثرگذشت سالها این ساز تغییرات بسیاری یافت تا به شکل امروزی در آید.
در قرن17 گیتار دارای 4یا 5 سیم بیشتر نبوده تا اینکه در اواخر قرن 18 پس از تحولات بسیار به شکلی که اکنون در اختیار ماست تغییر شکل داد.
در اوایل قرن 19 چند نوازنده چیره دست در ایتالیا واسپانیا بر آن شدند تا گیتار را به عنوان ساز معتبر کنسرت به ثبت برسانند.از جمله معروفترین آنان فرناندو سوربود که که در دوم فوریه 1778 در بارسلون اسپانیا بدنیا آمد و در هشتم جولای 1839 در پاریس درگذشت.او فرزند یکی از بازرگانان ثروتمند بود وموسیقی را نیز در صومعه مونتسرات (Montserrat) آموخت.فرناندو سور اولین قطعه خود را درسن هجده سالگی در بارسلونا ساخت. استعداد بی نظیر سور در موسیقی و گیتار به حدی بود که فتیس(Fetis) منتقد موسیقی فرانسه او را "بتهوون گیتار" لقب داد.
سور در سال 1830 کتابی در زمینه روش نواختن گیتار به چاپ رساند که یکی از بهترین متدهایی ست که تا به حال در این زمینه به رشته تحریر در آمده است.در آن زمان نوازنده مشهوری به نام دایونیسیو آگوادو (DionisioAguado) که متولد هشتم آوریل 1784 در مادرید میباشد سور را در دونوازی هایش همراهی میکرد و از دوستان نزدیک او بود.آگوادو موسیقی ونواختن گیتار را در مادرید فرا گرفت و مطالعات بسیاری را در این زمینه انجام داد و نزد خواننده و گیتاریست مشهور مانوئل گارسیا نیز علوم زیادی در باره نواختن گیتار آموخت.وی در سال 1830 به آرانجوئز رفت و مطالعاطش را گسترش داد و کتابی پر ارزش در رابطه با تکنیکهای انگشتان و هارمونی حاصل از آنها را در سال 1824 به چاپ رساند.
آگوادو در سال 1825 به پاریس رفت و در سال 1838 به مادرید برگشت ودر بیستم دسامبر 1849 در همانجا در گذشت.
از دیگر معاصران سور میتوان فردیناند کارولی (Ferdinand carulli) - مائورو جولیانی (Mauro Giuliani) و متئو کارکاسی (MatteoCarcassi) را نام برد که همگی نوازندگانی ماهر بودند و هر کدام به نوبه خود نقش به سزایی در هر چه غنی تر ساختن گنجینه گیتار داشتند و روشهایی را مکتوب نمودند که توانست تحولی چشمگیر در دنیای گیتار را به ارمغان آورد.
اما متاسفانه بعد از این دوره گیتار محبوبیت خود را رفته رفته از دست داد تا اینکه در اواخر قرن 19 با تلاشهای فرانسیسکو تارگا (FransiscoTarrega) در اسپانیا و آگوستین باریوس (Augustin Barrios) در آمریکای جنوبی کم کم گیتار دوباره محبوبیت از دست رفته خود را یافت.
فرانسیسکو تارگا بعنوان پدر گیتار مدرن و یکی از چهره های شاخص تاریخ گیتارشناخته شده است که در بیست و یکم نوامبر 1850 در کاستلون اسپانیا به دنیا آمد.او در آغاز گیتار را نزد نوازنده های محلی آموخت ودر یازده سالگی اولین اثر خود را اجرا کرد.در سال 1874 وارد هنرستان موسیقی مادرید شد و در آنجا اولین جایزه خود را به خاطر ساختن و اجرای یک قطعه موسیقی دریافت کرد.او پس از اتمام تحصیل در هنرستان موسیقی به شهرهای مختلف سفر کرد و تجربه های بسیاری کسب نمود.تاریخ فوت وی پنجم دسامبر 1909 میباشد.
باریوس در سال 1885 در پاراگوئه به دنیا آمد و در سال 1944 در السالوادور فوت نمود.او کارهای تارگا را از لحاظ آهنگسازی و نیز از نظر تکنیکی گسترش داد و بعلت نوازندگی خارق العاده اش به "پاگانینی گیتار" شهرت یافت،وجالب اینکه او اولین نوازنده گیتاری بود که آثارش بر روی صفحات گرامافون ضبط شد.
آندره سگوویا نیز با تلاش بسیار در طول عمرش اعتبار فراوانی برای گیتار کلاسیک کسب نمود و بهای خاصی به آن بخشید.
ناگفته نماند که گیتاریست های بنام عصر حال مانند جان ویلیامز(John Williams) -جولیان بریم (Julian Bream) و آلریو دیاز (Alirio Diaz) هم سنت استادان قدیمی تر را ادامه میدهند و آینده درخشانی را برای گیتار کلاسیک رقم میزنند